D-Day in Valencia. KHP zag, wachtte, kwam en overwon

08u30. Ontbijt. De eerste muzikanten komen de eetzaal binnen. Na het concert van gisteren en met de wedstrijd in het verschiet slapen de meeste muzikanten wat langer vandaag.

10u30. Afspraak in de lobby van het hotel. Voordat we ons klaarmaken voor de wedstrijd, trekt KHP naar de Ciudad de las Artes y las Ciencias, een cultureel-wetenschappelijk complex, niet ver van het hotel in de Jardín del Turia, de droge rivierbedding van de omgelegde rivier de Turia. De gebouwen werden allemaal met uitzondering van L'Oceanogràfic ontworpen door de Valenciaanse architect Santiago Calatrava. De omgeving en de gebouwen werken inspirerend voor een heuse fotosessie. De resultaten ziet u hieronder.

In tussentijd zoeken we nog naar een parkeerplaats voor de camionette die ons slagwerk en de zware instrumenten naar het Palau zal brengen. Een parkeerplaats vinden in Valencia voor een camionette is geen sinecure. Dankzij de hulp van René, de tolk van de organisatie, blijkt dat echter een fluitje van een cent.

13u00. Terug in het hotel. Sommige muzikanten zijn in de Ciudad de las Artes y las Ciencias gebleven voor een geleide rondleiding in het operagebouw. Andere muzikanten nemen nog wat rust voor het middageten.

14u30. Middageten en tijd voor de laatste afspraken. Waar en wanneer moeten we zijn? En wat mogen we niet vergeten? Op voorhand ontvingen we een streng en gedetailleerd schema met richtlijnen. De muzikanten maken zich klaar en wat blijkt? Menig muzikant blijkt goed overweg te kunnen met het strijkijzer. Sommige van deze personen wensen echter anoniem te blijven en we respecteren uiteraard hun privacy. Ondertussen zijn ook Sep, Johan en Daniël gearriveerd en is het orkest compleet.

17u00. Iedereen staat op zijn paasbest in de lobby van het restaurant. Els voert een laatste controle uit: Heeft iedereen zijn identiteitskaart bij? Hebben de mannen een strik? Heeft iedereen zijn partituren en zijn instrument bij zich?

17u30. KHP vertrek naar het Palau de Música, een wandeling van 500 meter. Onderweg zien we een oudere dame in de bus haar duim omhoog steken. Slagwerk en zware instrumenten zijn uitgeladen. KHP is er klaar voor! De organisatie helaas nog niet, zo blijkt later.

17u45. Het orkest wordt in een voorlopige kleedkamer gedropt, pakt instrumenten uit en gaat naar de twee stemlokalen die ons zijn toegewezen. Het wachten kan beginnen… Onze passage op het Certamen zou om 20u00 moeten plaatsvinden. Of dat Belgische of Spaanse tijd is, komen we al snel te weten…

18u40. Na heel wat vijven en zessen – we hebben intussen onze instrumentenkoffers verhuisd en een papieren identiteitsbewijs gekregen – mogen we in een gekoelde ruimte plaatsnemen om in te spelen en te stemmen. Tijd voor wat peptalk: fun, focus en f…… (vraag dat maar aan een muzikant).

19u15. We worden naar het podium geroepen voor de paspoortcontrole – de laatste stap voor we het podium mogen betreden. KHP zet zich op alfabetische volgorde, stuurt het slagwerk en Kristof de Vaandeldrager vooruit en maakt zich klaar voor het optreden.

20u00. Het wordt duidelijk dat we met een serieuze vertraging aan ons concert zullen beginnen. Het vorige orkest heeft net het plichtwerk gespeeld, en zal dus nog minstens 20 minuten op het podium zitten. De spanning neemt toe.

20u15. Het podium wordt opgebouwd. Spaanse podiummedewerkers kunnen niet zo vlot tellen. Dan blijkt dat de harp 2 gesprongen snaren heeft. Spaanse podiummedewerkers kunnen snel lopen, maar niet zo snel snaren vinden.

20u30. Na eindeloos wachten in de enge ruimte achter het podium betreedt KHP eindelijk het podium. Het is eindelijk zover. Er hangt een magische sfeer op het podium. Als de paso doble wordt ingezet maken orkest en publiek kennis met de geweldig akoestiek van het Palau de la Música. De laatste noot is nog niet gespeeld, of het publiek begint te applaudisseren. Bij het plichtwerk Anem vallen de puzzelstukken in elkaar. De handgeschreven partij komt tot leven en kan opnieuw rekenen op een enthousiast Spaans applaus. Ons keuzewerk Derivations vormt een geslaagde afsluiter van ons optreden. Na de laatste noot heeft de hele zaal, inclusief het orkest, kippenvel. Het applaus is oorverdovend en blijft maar duren. Mission accomplished. Het orkest is onder indruk van zichzelf. De juryleden hebben blijkbaar de boeken halverwege al gesloten en enkelen van hen geven ons zelfs een staande ovatie.

21u15. De sfeer backstage is euforisch. Instrumenten worden ingepakt, slagwerk wordt opgeruimd en de muzikanten haasten zich naar het hotel om van outfit te switchen. Ondanks de airco was het warm en plakkerig op het podium.

22u00. Er heeft intussen een fluitensemble plaats genomen op het podium dat het beste van zichzelf geeft terwijl de juryleden delibereren. De muzikanten druppelen terug binnen in de zaal. KHP wacht vol spanning af aan de rechterzijde van het podium.

22u20. Het uur van de waarheid. De proclamatie is kort en krachtig, zonder overbodige toespraken. De derde plaats gaat naar het Portugese orkest en die zijn daar erg blij mee. De twee plaats gaat het Valenciaanse orkest. De spanning neemt toe en wanneer de aankondiger al hakkelend vertelt dat de Koninklukke… veren de eerste muzikanten recht en is het orkest in volle extase. Een explosie van vreugde weerklinkt en we horen zelfs niet hoeveel punten we hebben. Achteraf blijkt dat we 392,5/400 behaald hebben, wat overeenkomt met 98%. Daarmee laten we de nummer twee, die 351,5/400 of 87,8% behaalden, ver achter ons. Het verschil bedraagt maar liefst 11%.

22u45. We schuiven aan bij het buffet voor een laat diner. Nadien barst het feest los in de bar en duiken de muzikanten het Valenciaanse nachtleven in. De nacht is nog jong. Maar hier geldt: What happens in Valencia, stays in Valencia….