Notes&Beats 2014: Recensie

Notes and Beats 2014 Harmoniezaal Peer Peer Het mag geweten zijn dat ik een sterke voorkeur heb voor muziek gemaakt met echte instrumenten, vergelijk het met Pepsi of Cola, ieder zijn eigen persoonlijke smaak. Doch ben ik tot op heden nooit tot op een symfonisch orkest geraakt. Noem het gemakkelijkheid halve onwetendheid. Harmonie doet denken aan “this one time at band camp” waardoor het vaak wordt vermeden. Vandaag besluit ik toch mijn ideeën te laten varen en maak me op voor Notes & Beats, georganiseerd door de Koninklijke Harmonie. Bedoeling van deze avond: de Koninklijke Harmonie van Peer en het jeugdorkest van Peer kleuren buiten de lijntjes en gaan de battle aan met lokale DJ’s en muzikanten (o.a. gitarist P-J Decraene van Rhinos Are People Too). Enkele solisten helpen de DJ’s daarna een handje om feestend de nacht in te gaan! De twee orkesten zijn zeker niet van de minsten, de Koninklijke Harmonie werd in 2013 kampioen opVlamo, het jeugdorkest werd zelfs wereldkampioen 3e divisie in datzelfde jaar. Daar ik geen idee wat te verwachten, laat ik alles over me heen komen. Meteen bij de eerste noot raak ik overdonderd door wat er zich hier afspeelt. Als meteen daarop de theme van The Rock wordt aangehaald, zie ik onmiddellijk Nicolas Cage op Alcatraz voor me opdoemen. Beelden zeggen duidelijk niet meer als muziek, dat is bij deze gebleken. Hetzelfde geldt voor de theme van Pirates of the Caribbean. Wie heeft Johnny Depp nog nodig als blazers en percussie u van uw sokken weten te blazen? Gitarist Pieter-Jan Decraene mag aan zijn solo beginnen, bijgestaan door het orkest. In mijn volle overtuiging dat er muziek van Two steps from hell of misschien zelfs Steve Stevens wordt gespeeld, ben ik wreed onder de nadruk. Als bij navraag blijkt dat PJ vooral improviseerde, is zijn bijdrage enkel nog indrukwekkend te noemen. Tussen nummers in neemt een DJ het even over, waarna het orkest weer aansluit. Niet volledig volgens mijn verwachtingen, maar het is wat het is. Het contrast tussen de twee stijlen is te groot, waardoor het iets chaotisch en misschien zelfs vervelends krijgt. Het publiek moet ineens van A naar Z gaan, iets wat de hersenen en het gehoor moeilijk kunnen vatten. Slecht was het zeker niet, de overgang zou enkel subtieler mogen. Als Deep Purple wordt gespeeld, kan ik niet anders als glimlachen. Dit is muziek zoals het oorspronkelijk bedoeld was en ik krijg nieuw respect voor de mensen uit de harmonie. American Pie had het mis, bandleden zijn altijd cool! Na 40 minuten is het jammer genoeg al voorbij en begint de DJ set, oprecht jammer. Hier had ik gerust een hele avond naar kunnen luisteren. Al weet ik nu wel met absolute zekerheid dat ik vaker naar een orkest van de Koninklijke Harmonie zal gaan. Een nieuwe fan is bij deze gemaakt! Saxofonist Toon Van Geyseghem toont zijn kunsten tijdens de set van DJ Prebn en voor het eerst deze avond doen de beats i.s.m de notes hun eer aan. Denk aan The man with the red face (Laurent Garnier)en u weet waar ik het over heb. Om af te sluiten, de DJ’s hadden persoonlijk niet gemoeten, maar dat was nu eenmaal de opzet van de avond. Mijn voorkeur voor muziek gespeeld op echte instrumenten werd na vanavond enkel groter en ik kijk zelfs al uit naar een volgend orkest. Wie weet spelen ze wel iets John Williams en dat wil niemand missen, toch? Organisatie: Harmonie Peer